Vandaag was de jaarlijkse Barbecue. Het klinkt alsof ik niet zo vaak ga BBQ-en en dat klopt. Ik ben er eigenlijk niet zo bezeten van als sommige andere mensen, maar dat neemt niet weg dat de sfeer eromheen toch wel prettig genoeg kan zijn om het toch erg leuk te vinden en daar gaat het om, heb ik begrepen.
Met het clubje van vandaag doen we één keer per jaar een BBQ, ergens rond 21 juni. Het is gewoon zo ontstaan. Dit clubje heeft twee overeenkomsten. De ene is dat we in een belangrijk opzicht op elkaar lijken en de andere is dat we regelmatig ervaringen uitwisselen op internet.
Het is een bijzonder clubje met bijzondere mensen en bijzonder prettig dat we elkaar zo een keer of wat per jaar ontmoeten om te ontdekken dat mensen in het echt soms veel leuker zijn dan op internet. Ik ervaar het in elk geval wel zo.
Nou ben ik niet erg bedreven in mingelen en roamen. Ik verplaats me hooguit drie keer in de loop van zo'n dag en ik wacht gewoon af wie er naast of tegenover me belandt. Het waren vandaag elke keer erg leuke mensen. Wonderlijke mensen, vind ik wel.
Er werden me ook wel wonderlijke vragen gesteld, zo wilde iemand weten of ik alles in mijn blog echt allemaal zelf heb geschreven. Daar zat toch een erg groot compliment in, want blijkbaar is mijn geklets hier toch boeiend en wonderlijk genoeg om meer te lijken dan één persoon zou kunnen beleven en beschrijven. Maar het is echt. Dit is dagelijkse ik. Carine zoals ze is en niets minder.
Ik heb ook wel een paar gesprekjes laten lopen. Mensen die ik eindelijk eens in het echt tegenkwam en die ik zo graag eens wilde ontmoeten maar het kwam niet verder dan: "Hai! Leuk dat je er bent", en eer de tijd rijp was om eindelijk eens naast elkaar te ploffen en bij te kletsen, stond de laatste trein alweer in de startblokken en dus was het weer: Doedoei! We moeten snel maar eens afspreken!"
Maar wat een luxe is het om af te kunnen spreken, want ik houd eindelijk een beetje geld over voor extraatjes. Een nieuw jurkje, een terrasje, een bos bloemen op tafel en af en toe een treinkaartje, sterker nog: Een kortingskaart! Een hele kortingskaart zodaat ik iets vaker dan af en toe met de trein mee kan. Er zijn zoveel plekken waar ik heen wil, waar ik al veel te lang niet geweest ben. Plaatsten waar mensen wonen die ik graag (weer) eens in het echt ontmoet voor een babbel en een blije glimlach.
De wereld is zo groot, maar wat blijft er ontzettend weinig van over als je het niet kunt betalen.
Volgende week hoef ik niet zo ver, dan is de BBQ hier voor de deur. Ik ben lid van de buurtvereniging en dus doe ik mee. Gezellig met de buurt. Een heel andere setting. Ik ben toch wel benieuwd hoe dat zal gaan, want de buurt kent en ziet mij toch anders dan het clubje van vandaag. Moet ik dan een ander gezicht opzetten?
Ik kan toch wel dezelfde bloemetjesjurk aan als vandaag?
Het mag allemaal. Als ik maar mezelf mag blijven maakt het niet zoveel uit.
Zover ben ik wel.
Ik heb trouwens maar één gezicht, dus wat zeur ik eigenlijk.
Twee keer barbecue in twee weken.
Bloemetjesjurk.
Ik ben bijna doorsnee.
Gaat goed.
Heerlijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten