Vandaag ben ik voor het eerst in twintig jaar naar de tandarts geweest. De keer daarvoor was het ruim tien jaar geleden. Allebei de vorige keren zijn er twee kiezen getrokken omdat daar een ontsteking onder zat.
Vandaag zijn de resten van nog eens twee kiezen weggehaald. Een derde kies is gevuld, dus er is nog hoop.
Ik was best bang toen ik daar in die stoel lag. Ik herinnerde me van de vorige keren namelijk niet zulke heel prettige dingen. Veel pijn tijdens de behandeling en daarna nog veel meer. Eigenlijk heel vreemd om zo bang te zijn voor iets of iemand die je helemaal geen kwaad wil doen, iemand die weet dat hij je pijn zal doen en daarom er juist op zal letten dat het niet erger wordt dan nodig.
Toch lag ik te rillen van pure angst, wist ik helemaal niet waar ik aan moest denken en ik moest erg mijn best doen om niet toe te geven aan de sterke drang om weg te vluchten.
ik lag daar als een dapper klein kind heel stilletjes te wachten op de dingen die komen gingen. Blijkbaar ben ik toch beter in staat om mensen te vertrouwen dan ik zelf dacht, want het lukte me erg goed om de behandeling gewoon te laten gebeuren. Twee wildvreemde mensen die in een zekere harmonie en vol concentatie in mijn mond aan het peuteren waren, de één met metalen werktuigen waarmee je mensen wreed kunt verwonden, met gedoseerde kracht trekkend en wurmend aan iets in mijn kaak en ik vond het goed.
Naarmate ik duidelijker merkte hoe beheerst de tandarts zijn werk deed, werd ik zelfs een beetje blij met het gebeuren, want per slot van rekening hoort het allemaal bij de Grote Ingreep die me over een paar maanden te wachten staat.
Erna was heel vreemd, raar, onwennig maar minder ernstig, pijnlijk en naar dan waar ik me op had voorbereid. Tussen de middag had ik veel trek, ik heb vier witte broodjes met eiersalade gegeten (Voor grof meergranenbrood met van die harde kaas erop vond ik het niet helemaal de gelegenheid) en zelfs twee koppen koffie erbij.
eigenlijk heb ik de hele middag niks gedaan. Lekker in mijn enorme fauteuil gehangen, muziek geluisterd, krantjes gelezen en een paar keer in slaap gevallen. Om kwart over vier had ik alweer flinke trek dus om kwart voor vijf zat ik al aan de rodiebietenstamppot met appelmoes, en het was heerlijk!
Om halfzes had ik onverwacht een computermeubeltje op marktplaats gekocht, om halfacht werd dat bij mij thuis bezorgd en om halftien had ik het al helemaal aangepast aan mijn computer set-up, het geïmproviseerde Ikea opbergrek met ad-hoc werkblad gedemonteerd en opgeborgen, daarna heb ik de computer opgestart, thee gezet, een droge cracker gegeten en ik ben gaan bloggen.
Het valt dus echt heel erg mee.
Morgen ga ik weer vol goede moed verder met het veroveren van de wereld!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten